Şiir, yüreklere konan kelime cisimli kelebektir.

Şiir, gönül kapılarını açan nakışlı mektuptur.

Şiir, duygu duygu çağlayan bir nehir; bazen de bir damla gözyaşıdır.

Şiir, zemheriyi bahara çeviren, zindanı saraya döndüren, hüznü bayram yapan bir tiryaktır.

Şiir, gönül feri, yürek teri, ruh takati, fikir aydınlığıdır.

Şiirlerimde Allah’ı anlatmaya çalıştım, Allah Resûlünden bahsettim kırık dökük kelimelerle; Kur’an hakikatlerine, iman esaslarına, kulluğa dikkat çekmeye çalıştım, vatan sevgisini de işledim lâkin yazarken Safiye’yi kafiyeye feda etmekten titredim. Süslü sözlerle yazılmış, sanat adına ne varsa hamuruna katılmış, alkış şöhret derdiyle yaldızlanmış iç karartan, kalbe ıstırap yükleyen şiir yazmaktan hep Allah’a sığındım. Varsın kafiye olmasın, Safiye’nin kılına zarar gelmesin yeter.

Şiirlerim hikmetsiz, nursuz, bedbaht bir dünyadan “şiir gibi” bir dünyaya ulaşmamız için rahmet-i Rahman’a arz edilmiş bir duadır, güzel günlerin muştusu olmaya can atan âminlerdir; Rabbim kabul eylesin…