İnsan - Kulluk - Yaradılış Gayesi

EY İNSAN!

Ey insan! İsyanınla olma sakın kötürüm
Yarın yakandan tutar işlediğin her cürüm
Yersiz yurtsuz kalırsan hayat olur kördüğüm
Ebedi menzilinde mesken, ev, ocak lazım…

Mü’minin, muttakînin alnı, bahtı hep aktır
Kulluğu terk edene cennetler pek uzaktır
Günah zehirli baldır, haram kirli tuzaktır
Şeytanlara maskara, nefse oyuncak lazım

Kabirde salih amel, Kur’an yar yaren olur
Mahkeme-i kübrada türlü hesap sorulur
İhlâs, takva, edeptir yüz aydınlığı ve nur
Mahşerde berat lazım, Sırat’ta Burak lâzım

Sımsıkı sarılıp da terk etmezsen Sünneti
Yetişir imdadına Peygamber şefaati
Mahşerde yaşamamak için korku, dehşeti
Livaülhamd namında kutlu bir sancak lâzım

Cehennem, ehl-i küfre öfkesinden kudurur
Tekadü temeyyezü minel ğayz işte budur
Cennet bağrını açar, Mü’mini bekler durur
Sonsuz rahmet merkezi şefkatli kucak lâzım

Adaletle hükmeyle dosdoğru ol ey Halil
Sahabeler kılavuz, Ömerler sana delil
Emanete hıyanet edenler olur zelil
Dünyada, âhirette hukuk lazım, hak lâzım

İlgili Şiirler