Nefsimin keyfi için ruhumu öldüremem
Günahın zerresini, gramını istemem
İblisi, şeytanları üstüme güldüremem
Zehirli helvasını, ikramını istemem.
Dinin hududu yeter mutluluk, sadet için
Helal daire kafî keyf için, lezzet için
Rızaya ermek için, ebedî cennet için
Yasak elma tadını, haramını istemem.
Koklamam, soldururum isyankâr gülüm olsa
Harama uzandıysa keserim elim olsa
Takvadan taviz vermem sonunda ölüm olsa
Fasıkın ilacını, serumunu istemem.
Alkışı, şöhreti geç Hakkın rızası yeter
Övülmek tatlı lâkin mahşerde büyük keder
Merak etmem hiç sormam, âlem hakkımda ne der?
Süslü iltifatını, yorumunu istemem
Tonlarca altın, elmas haramsa dönüp bakmam
Haram krallık olsa tacını asla takmam
Allah için yanarım, yabana bir çöp yakmam
Yalancı sevdasını, veremini istemem.
Yasak elma düşüme, hayalime giremez
Kalbimde, bedenimde asla sefa süremez
Tadına bakmak neymiş, dokunmam bile bir kez
Haramın zerresinin yarımını istemem.
Dünya fani ve yalan; en gafil anlayacak
Rüyaya aşık olan kabusla uyanacak
Pişmanlık ateşinde ebediyyen yanacak
Acı akıbetini, dramını istemem.
Nurdan rehber ışıktır, Kur’an ve Sünnet bana;
Bu ikrarla var Halil sen o yüce divana
Makbulüm Said Nursî, Yunus Emre, Mevlâna
Dünyanın Aslı’sını, Keremini istemem…
