Her insanın alnında ölüm değişmez yazgı
Uzun sanılan ömür mezar taşında çizgi
Gölgeyi yakalamak ancak masala özgü
Dünya fani macera, vefasız bir serüven
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven.
Dünya gamla nikahlı, hep acıyla örtülü
Bin yamalı bohçadır, bin yerinden özürlü
Kimi zaman gecedir, sabah olmaz bir türlü
Aleyhine işlese akrep ile yelkovan
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Bazen şartlar değişir, imtihan ağır olur
Yardıma gelen olmaz, yüreğin yağır olur
Dost bildiğin adamlar, kör olur, sağır olur
Üzülme, etrafında kalmasa da bir seven
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Şükre, zikre devam et, bir hastalıkla susma
Bala eyvallah deyip acıya surat asma
Herkes seni terk etse sakın umudu kesme
Derdin, çilen, sıkıntın birikse elvan elvan
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Köpek şeref kazanmaz altın tasması olsa
Mertlik satın alınmaz paranın hası olsa
Bir tek üzüm isteme bin bağ asması olsa
Arz-ı hacet eyleme, ekmeğin kalsın yavan
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Birer, birer göç eder; ana, baba akraban
Fani olan elbette, ecele olur kurban
Tek başına kalırsın, yalnızlık olur urban
Güz gelince çaresiz yola revandır kervan
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Güneş doğunca erir dağlara taht kurmuş kar
İnsan kabirden kaçar lâkin ecel kovalar
Ayağının altında sabit duran yer kayar
Ve hayat oluverir basamaksız merdiven
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Cahil, zalimdir insan; ben şuyum, ben buyum der
Ölen komutan olsa rütbesiz ere döner
Dünyanın ışıkları kabirden sonra söner
Şan, şöhret uçar gider, silinir pâye, unvan
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Rüyada sultan olur, fakirdir lâkin hâli
Mumyalanmış bedeni, dirilmez çünkü ölü
Devlet, servet her şey var, ne fayda adam deli
Dünya kırık sandalye, yarımdır keyif kahven
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Yolun sonu kıyamet; çok büyük inkılap var
Bil ki peygamberleri titreten bir hesap var
Rahmete iltica et, deme: “Hayır, sevap var”
Gök çatısı çökünce kurulur ulu divan
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
Nefse oyuncak olma, kırıp dökme, elsiz ol
Kem söz eden olursa öfkeni yut dilsiz ol
Derviş Yunus misali ey Halil gönülsüz ol
Kavgaya değmez dünya; ne söven kalır, ne döven
Kimseye bel bağlama, yalnız Allah’a güven
