Sanki asırlardır görmem köyümü
Özledim, özledim içim yanıyor
Dünyayı verseler vermem köyümü
Özledim, özledim içim yanıyor
Ilık ılık esen rüzgarlarını
Kerpiçten evlerin duvarlarını
Buz gibi çağlayan pınarlarını
Özledim, özledim içim yanıyor
Başkadır biberi, domatesleri
Enfestir köyümün patatesleri
Kulağımda çınlar kaval sesleri
Özledim, özledim içim yanıyor
Camiden yükselen içli ezanı
Saz çalıp söyleyen dertli ozanı
Yıkık mezarları, virane hanı
Özledim, özledim içim yanıyor
Gürül gürül akan derelerini
Yaylada otlayan sürülerini
Yüreğiyle gülen birilerini
Özledim, özledim içim yanıyor
Köyümün çalısı benziyor güle
Kuru soğanını değişmem bala
Uyuz köpeğinin sesini bile
Özledim, özledim içim yanıyor
Kargası güzeldir tavuskuşundan
Altın için caymam çakıl taşından
Yiyenler mest olur bulgur aşından
Özledim, özledim içim yanıyor
Temmuz’da sıcaktan yanarken harman
İçilirdi hemen buz gibi ayran
Kavrulan içimiz yapardı seyran
Özledim, özledim içim yanıyor
Köyevleri eski, insanı mamur
Kalpleri tertemiz, elleri çamur
Köyümde bir başka yağıyor yağmur
Özledim, özledim içim yanıyor
Havası soğuktur, gönüller sıcak
Samimiyet kokar her köşe bucak
Sevgiyle pişirir yemeği ocak
Özledim, özledim içim yanıyor
Alçağın ayağı öpülmez asla
Çıkar için kimse eğilmez asla
Köyümde namertlik edilmez asla
Özledim, özledim içim yanıyor
Her güne bahtiyar başlardık köyde
Kin tutmaz şeytanı taşlardık köyde
Bayram gibi bayram yaşardık köyde
Özledim, özledim içim yanıyor
Halil, özlemişsin köyünü meğer
Yola çık da artık yanmasın ciğer
Sürünerek bile gitmeye değer
Özledim, özledim içim yanıyor
